วัดพะโคะ หรือ วัดราชประดิษฐาน สมัย สมเด็จพระนเรศวร ถึง สมเด็จพระเอกาทศรถ

"สทิง สิงขร สงขลา"

๒๔ - ๒๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๖๕

ตอน : วัดพะโคะ (วัดราชประดิษฐาน) (๒)

วันพฤหัสบดีที่ ๒๔ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๖๕

ครั้งที่ ๒ ใน ปี เถาะ ( พ.ศ.๒๑๔๖ )

ตรงกับปีที่ ๑๔ ในรัชกาล สมเด็จพระนเรศวรมหาราช  

ซึ่งในระยะนั้น บ้านเมืองระส่ำระสาย 

วัดวาอารามบริเวณลุ่มทะเลสาบสงขลา และหัวเมืองใกล้เคียง

ถูกกลุ่มโจรสลัดอุชงคตนะ

เข้าปล้นทำลายบ้านเมืองวัดวาอาราม เสียหายมาก 

ข้าพระโยมสงฆ์แตกกระจัดกระจายไปต่างเมือง 

พระครูเทพราชเมาฬีศรีปรมาจารย์ราชประชา 

เจ้าคณะลังกาชาติ เจ้าอาวาสวัดพะโคะ 

ได้ขอพระราชทานการบูรณะวัดครั้งสำคัญ  

และเริ่มการบูรณะวัดพะโคะ 

จนมาสำเร็จ 

ใน ปลายสมัยของสมเด็จพระเอกาทศรถ เมื่อ พ.ศ. ๒๑๕๓  

ตรงกับปีที่ ๖ ในรัชกาลสมเด็จพระเอกาทศรถ

ดังที่ “สำเนาหนังสือครั้งกรุงเก่า” ระบุไว้ ว่า

ตัสส วัสสติ ศุภมัสดุ เถาะนักษัตร ( พ.ศ.๒๑๔๖ ) 

ผัดคุณมาสศุกรปักข์ เตดิถีพฤหัสบดีสารกาล

พระบาทสมเด็จพระเอกาทสรฐอิศวรบรมนารถบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัว (พระเจ้าอยู่หัวองค์ที่ ๒)

(ปี ที่ ๑๔ ในรัชกาล สมเด็จพระนเรศวรมหาราช )

เสด็จสถิตย์เตจิหกุฐสัตยาโรคคภพในพนังกตรพิมาน 

อันเป็นสถานบูรพาภิมุขมหาปราสาทเทียบ 

ออกพระศรีภูริปัญญาธิราชเสนาบดีศรีสาลักษณ์  อรรคมหาอำมาตย์ 

นำฎีกา สมเด็จพระสังฆราชาธิบดีศรีสังฆปรินายกดิลกมหาสามี ศรีวิมลธรรมวิสุทธิ์พุทธโฆษาจารย์วงษ์สราดุลย์ อธิคุณดลมหันตสหไตร โลกนารถสหหฤไทยธยาลูมฤธูหฤไทยทิพยมาอรบรมาจารย์บพิตร 

สถิตในพระศรีรัตนมหาธาตุ 

แล พระครูเทพราชเมาฬีศรีปรมาจารย์ราชประชาหัวเมืองพะโต๊ะ

คณะลังกาชาติ

เข้ามาถวายพระพรบวรพราชกุศล 

แลพระราชตำราเดิมโบราณราชประเวณี 

เข้ามาถวายพระพร ว่า 

เดิมบุรพกษัตริย์ราธิราช มีพระราชศรัทธา

ให้ทำเป็นพระราชตำราไว้ว่า 

เดิม ญาติพระราชเมาฬีศรีปรมาจารย์

ราชประชาไว้ทั้งหญิงชาย ๒๐๐ หัวงาน มีเศษ 

ผูกไว้ให้เป็นข้าพระศรีรัตนมหาธาตุ 

ในพระระเบียงพระไพหารอุโบสถาธิกรรม 

พระธรรมศาลา พระศรีมหาโพธิ์ พระพุทธรูปสถูป พระปฏิมากร การเปรียญ 

แลมีพระราชหฤไทยทราบในพระตำราถวายนั้น 

แลมีพระราชศรัทธาไว้ตามพระราชทานพระกัลปนาแต่โบราณราชประเวณี