บันทึกการเดินทางไปสำรวจแควใหญ่ จังหวัดกาญจนบุรี
ตอน :อาหารมื้อเย็นในบ้านร้างปากแม่พลู
ครั้งที่ ๒ ระหว่างวันที่ ๒ มิถุนายน - ๑๐ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๑๖
หลังจากอาบน้ำกันเสร็จแล้ว
พวกทำอาหารที่บ้านก็ทำเสร็จแล้วเช่นกัน
สภาพของพวกเราในเวลาตอนนี้
ดูระหกระเหินและอัตคัดเสียเหลือเกิน
อาหารมีพร้อมแต่ขาดเครื่องครัวหลายอย่าง
ดังนั้น ความจำเป็นจึงบังคับ
ให้ต้องเที่ยวเสาะแสวงหาสิ่งที่จะมาทดแทนกันได้
ครก...ใช้กะลามะพร้าวแถว ๆ นั้น,
สาก...หินกรวดริมแม่น้ำ,
เตา...ไปยกเอามาจากบ้านร้างอีกหลังหนึ่ง,
กระทะ ...ใช้หม้อข้าวที่ซื้อไปแทน,
กระบอกไม้ไผ่ ...ใช้แทนถ้วยน้ำพริก
อาหารของเราเมื่อเสร็จแล้วคงเอร็จอร่อยแน่นอน
พวกเราคิดกันเช่นนั้นทุกคน
ใครคนหนึ่งเห็นยอดกระถิน และ ลูกฟักทองอ่อน ข้าง ๆ บ้าน
ดีอกดีใจกันเป็นที่สุด
รีบกระวีกระวาดลงไปเก็บ
เอามาต้มจิ้มกินกับน้ำพริก
โชคร้ายที่ตอนขามา
กฟผ.เตรียมข้าวพัดมาให้เท่าตามจำนวนคน
แต่ด้วยความประหยัด
หรือคิดการณ์ไกลมากไปหน่อยจึงเก็บไว้
ไม่ได้กิน เพราะกะไว้จะกินตอนเย็น
แต่เมื่อถึงเวลาจริง ๆ ข้าวบูดหมด เลยต้องทิ้ง
ต้องหุงข้าวใหม่
อาหารเย็นมื้อนี้ มี
๑.น้ำพริกผัก ใช้พริกขึ้หนูแห้งใส่มะนาว น้ำปลา
(มะนาวต้องนั่งเรือต่อไปขอที่หมู่บ้านทางเหนือขึ้นไปอีก
ได้มา ๒ - ๓ ลูก
ใส่ปลาสร้อยที่เผอิญกระโดดลงมาในเรือ เมื่อตอนเช้า
๒.แกงไข่
๓.หมูผัดเผ็ดแห้ง (ใส่กล่องมาจากกรุงเทพฯ)
ก่อนกินข้าวและระหว่างกินข้าว
มียอดข้าวที่นายท้ายเรือกับลูกสมุนช่วยกันปรุงแต่งให้ดื่ม คือ
เหล้าขาว๘๘ ดีกรี
ผสมกับเหล้าเซี่ยงชุน ขนาด ๑ /๑
สลับกับน้ำที่เตรียมใส่กระติกไปด้วย
แล้วปิดท้ายรายการด้วย
กัญชาผสมยาเส้นด้วยใบจาก
กับ น้ำชาร้อน ๆ
อาหารมื้อนี้จึงผ่านไปด้วยดีและสุดแสนจะเอร็จอร่อย
ประมาณ ๑๙.๓๐ น. นายนิคม นามวงศ์
ซึ่งเป็นผู้ชายคนเดียวในละแวกนั้น
ขับเรือหางยาวตระบึงขึ้นมาตามลำน้ำ แวะที่บ้านพักพวกเรา
เพื่อจะมาร่วมวงสนทนาด้วยกัน
เพราะนาน ๆ จะมีผู้ชายมาพักให้เป็นเพื่อนคุยสักที
แต่ก็คงจะไม่สมกับความอยาก
เพราะขณะที่นายนิคมคุยไป
พวกเราก็ค่อย ๆ เอนลง ๆ แล้วก็หลับไปทีละคนสองคน
จนนายนิคมต้องลากลับไปก่อน
ข้าพเจ้าเข้านอน เมื่อเวลา ๒๒ น.
แต่นอนไม่ค่อยหลับ
แสงสว่างจากท้องฟ้าที่ลอดแสงผ่านหน้าต่างเข้ามาสลัว ๆ
กับเมื่อยามที่พลิกตัวบนพื้นฟากที่นอน
และ ผ้าพลาสติกที่ห่มนอน ดังกรอบแกรบ ๆ
จนบางครั้งทำให้คิดหวาดผวาเป็นอย่างอื่น
อากาศเย็นพอใช้
น่าจะนอนหลับอย่างสุขสบาย
ถ้าไม่รู้สึกว่าบ้านนี้ร้าง และไม่รู้ว่าร้างไปเพราะเหตุใด
เพราะเรื่องนี้อาจเกี่ยวข้องกับการฆ่ากันตาย
ที่บ้านเหนือปากลำแม่พลูขึ้นไป
ตรงบริเวณที่เรียกว่า “หาดปันนา”
พ่อครัวฉลวยกับพ่อครัวอารมณ์, บ้านร้างกลางป่า ปากแม่พลู มิ.ย.๒๕๑๖
นายนิคม นามวงศ์ ชาย (ผู้ใหญ่) คนเดียวผู้ต้องเลี้ยงดูทั้งเมียตัวเองและเมียคนอื่น(ผู้ถูกยิงตาย)ด้วย ,มิ.ย.๒๕๑๖
สภาพที่นอนเป็นแบบนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น