ชีวประวัติ ปี ๒๕๒๖
นักโบราณคดี ปราสาทพนมรุ้ง
ตอน...ฉากสุดท้ายของนักโบราณคดี บนปราสาทเขาพนมรุ้ง
การทำงาน ไม่ได้เป็นไปตามที่คาดหวัง
เมื่อแว่วมาว่า กำลังจะถูกย้าย
โอนตำแหน่งไปลง หน่วยศิลปากร ที่ ๑ อยุธยา
แม้จะทำเรื่อง ขอผ่อนผันไปแล้ว ก็ตาม
สุดท้ายของคำขาด ถ้าไม่มารายงานตัว คือ
"หนีราชการ"
สุดท้าย ก็ต้องดำเนินการไปตามคำสั่ง
เก็บข้าวของ และสมบัติ (หนังสือ)ที่มีไม่มากนัก
กับต้นฉบับ "ปราสาทหินเขาพนมรุ้ง"
ที่มีข้อมูลมากพอจะเรียบเรียงเป็นหนังสือ ได้อีก ๑ เล่ม
พี่ ๆ น้อง ๆ ที่เคย ทำงานและสังสรรค์ด้วยกัน
จัดงานเลี้ยงที่ "ร้านโชคชัย" ของพี่จิต ที่ อ.นางรอง
โดยมีหลายฝ่ายร่วมเป็นเจ้าภาพอย่างเต็มใจ
วันศุกร์ที่ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๒๖
สาย ๆ ประมาณ ๑๐ น.
เรา เดินทางลงจากเขาพนมรุ้งอย่างเงียบเหงา
แวะลาพี่น้องนอกวงการ ที่ นางรอง
จน ๓ โมงเย็น จึงออกเดินทางต่อเข้าโคราช
แวะเยี่ยมบ้านครูประเดิม เติมมี เพื่อนรัก
ที่ กลางดง อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา
รับน้อยหน่า ๑ เข่ง
แล้วเดินทางเข้าจังหวัดพระนครศรีอยุธยา
ถึงอยุธยา ๓ ทุ่ม เที่ยวตระเวนหาคนที่จะพึ่งได้
มีแต่ “พี่สามารถ ทรัพย์เย็น” เท่านั้น
ที่พร้อมจะเป็นที่พึ่งให้ได้ ตลอดเวลา
ชวนกันไปกินข้าวที่ตลาดเจ้าพรหม
ต่อตามนิสัย ที่ ตลาดหัวรอ
และไปจบลงที่พัก บ้าน"พี่อ๊อด" เพื่อน "พี่สามารถ ทรัพย์เย็น"
นี้คือ สัมผัสสุดท้าย จาก "โครงการบูรณะปราสาทหินเขาพนมรุ้ง"
สู่สัมผัสแรกของ นักโบราณคดี ๔ ที่ หน่วยศิลปากร ที่ ๑
พระนครศรีอยุธยา.
ภาพประกอบ จาก Google
ปราสาทหินพนมรุ้ง จ.บุรีรัมย์
วัดพระราม จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น