เล่าเรื่องเที่ยวเขมร ๒๕๖๕
ตอนที่ ๗ : ๑๖๐ ปี หลังจากพระเจ้าชัยวรมัน ที่ ๒
อีก ๑๖๐ ปี ต่อมา
ในสมัย พระเจ้าสุริยวรมันที่ ๑ ( พ.ศ.๑๕๕๓ - พ.ศ.๑๕๙๓ )
ตามประวัติศาสตร์ที่กล่าวถึงในศิลาจารึก ว่า
พระองค์มิได้เป็นสายตรงที่สืบทอดมาจากราชวงศ์เก่า
โดยทางพระราชบิดา
เป็นกษัตริย์แห่งเมืองตามพรลิงค์ (นครศรีธรรมราช)
ซึ่งขึ้นกับอาณาจักรศรีวิชัย
โดยมีพระราชมารดาเป็นเชื้อพระวงศ์สายเขมร
พระเจ้าสูรยวรมัน ที่ ๒
จึงเข้ามาอ้างสิทธิ์ใน
ราชบัลลังก์เขมร โดยทำสงคราม
กับ กองทัพของ "พระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ ๑"
ยืดเยื้อมาจนถึง "พระเจ้าชยวีรวรมัน"
ซึ่งครองบัลลังก์ สืบต่อมา
ภายหลังจากที่พระองค์ได้ชัยชนะ
ยึดเมืองพระนคร
ได้จาก "พระเจ้าชยวีรวนมัน"
พระราชโอรสของ "พระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ ๑" แล้ว
ขึ้นครองราชย์สมบัติเมืองพระนคร
พระองค์นับถือ "ศาสนาพุทธแบบมหายาน"
แต่ก็เปิดอิสระให้แก่ศาสนาอื่น ๆ
ทั้งฮินดูและพุทธหินยาน
ให้อยู่ร่วมกันได้โดยเสรี
พระองค์จึงได้ชื่อว่าเป็น “ธรรมนิติราช"
พระเจ้าสุริยวรมันที่ ๑
ได้เข้ามาสร้างและเสริมต่อพื้นที่ “ภวาลัย” หรือ "ศรีศิขเรศวร"
ที่เริ่มสร้างมาตั้งแต่สมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ ๒
ให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น
ข้อความใน จารึกศิวศักติ ภาษาสันกฤต กล่าวถึง
พระเจ้าสุริยะวรมันที่ ๑
ถวายอาศรมชื่อ "วีราศรม" เมื่อปีพุทธศักราช ๑๕๔๕
ส่วนจารึกอีกหลักหนึ่ง (จารึก k.380) กล่าวถึง
พระเจ้าสุริยะวรมันที่๑
โปรดให้ประดิษฐาน "ลิงคสูรยวรรมศวร"
ณ.เขาพระวิหาร ในปี พ.ศ.๑๕๖๑
และโปรดให้สถาปนา "พระภัทเรศวร"แห่งลิงคปุระ ไว้
ในจารึกภาษาขอม อีกหลักลงศักราช พ.ศ. ๑๕๖๗
เรียกอาศรมนี้ว่า "ตปัส-วีนทราศรม"
อีกสามปีต่อมา "วรกัมรเตง อัญ ตปัสวีนทรบัณฑิต"
มีชื่อว่า ได้เป็นเจ้าอาศรม "ตปัส-วีนทราศรม" แห่งนี้
การสร้างศาสนสถานแห่งนี้เป็นการแสดงความเคารพต่อ
"ศรีศิขเรศวร" องค์ประธาน( ศิวะลึงค์) ในวาระปีใหม่
ดังนั้น ศาสนสถานที่สร้างขึ้นเป็นครั้งแรก
สมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ ๒ ( พ.ศ.๑๓๔๕ - พ.ศ.๑๓๙๓ )
คงมีพื้นที่อยู่เพียง "ภวาลัย"
คือ ปราสาทหลังที่อยู่บนสุด เท่านั้น
ส่วนองค์ประกอบ อื่น ๆ
เช่น โคปุระ ฉนวนทางเดิน เสานางเรียง สะพานนาคราช
และอาคารอื่น ๆ ที่เป็นองค์ประกอบ
คงสร้างขึ้นในสมัย สมเด็จพระเจ้าสุริยวรมันที่ ๑
( พ.ศ.๑๕๕๓ - พ.ศ.๑๕๙๓ )
ตรงกับศิลปแบบบาปวน และ นครวัด
(พุทธศตวรรษที่ ๑๖) แล้วทั้งสิ้น.
ส่วนที่ยื่นออกไปปลายสุด(เป้ยตาดี) ของ "ศรีศิขเรศวร"
"เขมรต่ำ" มองจากส่วนที่ยื่นออกไปปลายสุด(เป้ยตาดี)
ของ "ศรีศิขเรศวร"
"ภวาลัย" หรือ ปราสาทประธาน ที่ประดิษฐาน "ศิวลึงค์" สัญลักษณ์ ของพระศิวมหาเทพ อันศักดิ์สิทธิ์ แห่งเขาพระวิาร ซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นของการสร้างศาสนสถานบนเขาพระวิหารแห่งนี้
ระเบียงล้อมรอบ "ภวาลัย" แห่ง ศรีศิขเรศวร ที่เริ่มสถาปนาขึ้น ในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ ๒ (พุทศศตวรรษที่ ๑๔ )
โคปุระ ชั้น ๒ จากประธาน
โคปุระ ชั้น ๓ จากประธาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น