เล่าเรื่องเที่ยวเขมร ๒๕๖๕
ตอนที่ ๕ : ราชมรรคา ราชาแห่งเมืองพระนคร
สู่ "ศรีศิขเรศวร"
อิ่มอาหารแบบพื้นบ้าน จากร้านที่รับประทานได้
ของจังหวัดพระวิหาร แล้ว
เดินทางต่อไปอีกไม่นาน(ประมาณ ๒๔ กม.)
ก็ถึงที่จำหน่ายตั๋วและเปลี่ยนไปขึ้นรถโฟวิลล์ ( Angkrong )
ซึ่งต้องแยกสมาชิกเป็น ๒ คัน
และวิ่งต่อไปแยกขึ้นเขาพนมดงรัก
ตรงบริเวณ บารายของ "ปราสาทโกมุย" (Prasat Ko Mui )
ซึ่งเป็นปราสาทศิลาแลง
เหมือนกับเป็นอโรคยาศาล หรือ ศาลามีไฟ
ที่สร้างขึ้นในสมัยหลัง (พระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ )
ก่อนที่จะขึ้นไปสักการะ พระศิวะมหาเทพ
ที่ "ภวาลัย" บน "ศรีศิขเรศวร"
ได้อีกทางหนึ่งของขอมโบราณ
คณะเราไม่ได้แวะดู "ปราสาทโกมุย"
แต่ ตรงขึ้นเขา "พนมดงรัก" หรือ"ศรีศิขเรศวร" เลย
ถนนช่วงจากทางแยกขึ้นไปเป็นทางคอนกรีต
กว้าง ไปจนสุดทางตันที่แนวเขตชายแดน
แล้วแยกเข้าใช้เส้นทางเก่า
ที่ยังไม่ได้พัฒนา ค่อนข้างคดเคี้ยวและชัน
ขึ้นไปจนถึงลานจอดรถและจำหน่าย เครื่องดื่มและของที่ระลึก
(ประมาณ ๖ กม.จากทางแยก)
จากนั้นเดินต่อไปถึงโคปุระชั้นนอกสุด (๕)
ที่ต่อถัดขึ้นมาจากชั้นบันไดนาคสมัยบายน
ทางขึ้นเดิมของปราสาทพระวิหาร
สมัยเมื่อครั้งเส้นทางขึ้นหลัก ยังอยู่ทางฝั่งประเทศไทย.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น