"ลวะปุระ" จากเมืองที่เคยเป็นฐานอำนาจใหญ่ในลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา
กลายเป็น "เมืองลพบุรี เมืองตรี"
ศักราช ๗๘๖ มะโรงศก ( พ.ศ.๑๙๖๗ )
ปีที่ ๑๖ ในรัชกาล สมเด็จพระอินทรราชาเจ้า ทรงประชวร นฤพาน
ครั้งนั้นเจ้าอ้ายพระยาและเจ้ายี่พระยา
พระราชกุมารท่านชนช้างด้วยกัน ณ สะพานป่าถ่าน
เถิงพิราลัยทั้งสองพระองค์ที่นั้น
จึงพระราชกุมารเจ้าสามพระยา
ได้เสวยราชสมบัติพระนครศรีอยุธยา
จากนี้ไปก็เป็นเรื่องของราชวงศ์สุพรรณภูมิ
ที่ปกครอง พระนครศรีอยุธยา
จะผูกสัมพันธ์ทางเครือญาติกับราชวงศ์ พระร่วง (สุโขทัย)
เพื่อประสานกำลังกัน ต่อสู้ หรือป้องกัน
กับอำนาจทางล้านนา(ราชวงศ์ลวะจักราช ) จากทางเหนือ
ที่เริ่มขยายอำนาจลงมาทางใต้
มากกว่า จะมาป้องกันเชื้อสายทางราชวงศ์ละโว้
ของสมเด็จพระรามาธิบดี ซึ่งอยู่ทางฝั่งตะวันออก
ทำให้ เมืองลพบุรี
เงียบหายไปจากในวงการเมืองและการปกครอง ไปจน
รัชสมัย พระบาทสมเด็จพระบรมไตรโลกนายกดิลก
ผู้เป็นเจ้าภูวมณฑลสกลอาณาจักรอัคบุริโสดมบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัว
( พ.ศ.๑๙๙๑ - พ.ศ.๒๐๓๑ )
ออกพระราชกำหนด พระไอยการตำแหน่งนาพลเรือน
นาทหารหัวเมือง ให้
“ออกพระนครพราหม พระลพบุรี เป็นเมืองตรี ขึ้นกับประแดงเสนาฎขวา”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น