การบูรณะ โบราณสถาน วัดขุนแสน อาจจะมีเจดีย์ องค์ใดองค์หนึ่ง ใช้เป็นที่บรรจุอัฐิของพระยาเกียรติ พระยาราม ก็เป็นได้ ตอนที่ ๓

วัดขุนแสน (ตอนที่ ๓)

พ.ศ. ๒๔๘๔ กรมศิลปากรได้ประกาศขึ้นทะเบียน 

วัดขุนแสน เป็นโบราณสถานของชาติตามประกาศในราชกิจจานุเบกษา 

เล่ม ๕๘ ตอนที่ ๑๖ วันที่ ๑๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๘๔

เนื่องจาก ความสลับซับซ้อนทางด้านตัวบทกฎหมาย กล่าวคือ 

ตัวโบราณสถานนั้นอยู่ในความรับผิดชอบของกรมศิลปากร 

ตามพระราชบัญญัติโบราณสถาน โบราณวัตถุ ศิลปวัตถุ และพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๐๔ ( ฉบับที่ ๒ ) พ.ศ. ๒๕๓๕ 

ส่วนสถานที่ที่โบราณสถานตั้งอยู่นั้น 

อยู่ในความรับผิดชอบของกรมการศาสนา 

ตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. ๒๕๐๕ ( ฉบับที่ ๒ ) พ.ศ. ๒๕๓๕ 

และเพราะวัดขุนแสนเป็นวัดร้างที่มีกฏหมายควบคุมอยู่ ๒ ฉบับ 

มีหน่วยราชการดูแลรับผิดชอบ ๒ แห่ง 

ทำให้เกิดปัญหาในการบริหารและการจัดการหลายประการ 

จนพื้นที่วัดถูกจัดสรรให้เช่า 

เป็นที่อยู่อาศัยของชาวบ้าน ขึ้นไปจนถึงบนเจดีย์ประธานองค์ใหญ่ 

และที่น่าสมเพชเวทนา ที่สุด คือ 

ได้ปล่อยให้มีการประกอบธุรกิจทางเพศ 

ในบริเวณนี้จนเป็นที่เลื่องลือกันโดยทั่วไป 

และถึงแม้ว่าธุรกิจทางเพศดังกล่าวจะเลิกลาไปนานแล้ว 

แต่ยังเป็นที่กล่าวถึงจนทุกวันนี้ 

จนกระทั้ง ใน ปี พ.ศ. ๒๕๓๗ 

กรมศิลปากร โดยสำนักงานโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติที่ ๓ ขณะนั้น ได้ทำการสำรวจศึกษาเพื่อออกแบบบูรณะ 

และได้ดำเนินการบูรณะแล้วเสร็จใน พ.ศ. ๒๕๓๙ 

การบูรณะ ได้ย้ายบ้านเรือนราษฎรที่ปลูกทับโบราณสถานออก 

ทำให้ปรากฏรากฐานของสิ่งก่อสร้างสำคัญในวัดเพิ่มเติมขึ้น คือ 

วิหาร เจดีย์ขนาดย่อม อีก  ๕ องค์ 

ซึ่งอาจจะมีเจดีย์ องค์ใดองค์หนึ่ง 

ใช้เป็นที่บรรจุอัฐิของพระยาเกียรติ พระยาราม ก็เป็นได้..

.เสียดายที่ ไม่ได้อยู่เป็นผู้ดำเนินการขุดแต่งเอง 

มิเช่นนั้น อาจมีเรื่องราวที่จะกล่าวมากกว่านี้ก็เป็นได้