อัตชีวประวัติ ปฏิพัฒน์ (วัชรินทร์)
เมื่อแรกรับราชการ ปี ๒๕๑๖
ตอน : ปัญหาใหญ่ เมื่อแรกทำงาน
หลังจากตรวจโบราณวัตถุบ้านเชียง ที่บ้าน หมอวิโรจน์ แล้ว
ออกมาหาอาหารกลางวันรับประทานกัน
ข้าพเจ้าได้ฟัง
เรื่องราวความแตกแยกและขัดกันระหว่างเจ้าพนักงานในพิพิธภัณฑ์
โดยเฉพาะ พี่.... กับ อาจารย์
ดูมีทีท่าที่จะลงรอยกันไม่ได้เลย
แม้ พี่บางคน เอง ก็มุ่งหวัง ว่า
ในอนาคตภายหน้าจะได้เป็น
หัวหน้าแผนกพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติพระนคร อยู่เหมือนกัน
การแสดงออกในบางครั้งจึงโจ่งแจ้งอย่างมากเกิน
แต่ขัด ว่ายังมีหัวหน้าแผนกคนปัจจุบัน อยู่
จึงได้แต่เพียงดำเนินนโยบายเงียบ ๆ หลังฉากอยู่ตลอดเวลา
จากการทำงานในระยะสั้น ๆ นี้ ก็พอจะเข้าใจได้ว่า
ในพิพิธภัณฑ์ขณะนี้ มีอยู่ ๒ กลุ่ม คือ กลุ่มอาจารย์ และ กลุ่มของพี่...
คนส่วนใหญ่ (หมายถึงรุ่นพี่ที่เป็นบัณฑิตจากคณะโบราณคดี )
จะเอนเอียงไปทาง อาจารย์ มากกว่า
เพราะเห็นว่า อาจารย์เป็นผู้หญิง
ทำงานเพื่อส่วนรวม ไม่หยาบคาย
เสียงที่สนับสนุนดัง ๆ มีหลายเสียง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
พี่อุไรศรี วรศะริน (โบราณคดี รุ่นที่ ๕ )
พี่ป้อม ฉวีวรรณ วิริยะบุศย์ (โบราณคดี รุ่นที่ ๑๑)
พี่ปาน สุภาวดี ภักดีบุตร (โบราณคดี รุ่นที่ ๑๐)
และคนอื่น ๆ ที่เป็นผู้หญิง ดูจะไม่ชอบพี่...เอามาก ๆ
ซึ่งทำให้ข้าพเจ้าหนักใจในการวางตัวเป็นอย่างยิ่ง
ทั้ง ๆ ที่เจตนาว่า
การยอมเข้ามาสอบเป็นภัณฑารักษ์จัตวา ตามคำขอร้อง นั้น
ก็เพื่อจะศึกษาความรู้และปัญหาต่าง ๆ ที่ปรากฏขึ้นกับพวกชั้นจัตวา
ตลอดจนสภาพแนวความคิดต่าง ๆ ของชนชั้นทำงานระดับนี้
แต่ยังไม่ทันไรเลย
ข้าพเจ้าเองก็ชักจะวางตัวไม่ค่อยถูกกับสภาพในพิพิธภัณฑ์เสียแล้ว
รายรับ ๑๐ บาท
รายจ่าย ๔.๒๕ บาท
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น