อัตชีวประวัติปฏิพัฒน์ (วัชรินทร์ ) ตอน ๕

ขึ้นเมืองเหนือ ครั้งแรกในชีวิต

ตอน ๕: ๓ วันในเชียงแสน ( ๑๑ - ๑๓ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๑๐ )

วันอังคารที่ ๑๒ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๑๐

เช้านี้อากาศหนาวจัดมาก

มีหมอกลงปกคลุมอยู่ตลอดทั้งวัน

อุณหภูมิเหลือประมาณ ๖ - ๗ องศา

วันนี้ อาจารย์ศรีศักดิ์ และพวกผู้ชายทั้งหมด

รวมทั้ง อาจารย์มานิต วัลลิโภดม หรือ

ที่เราเรียกกันว่า “คุณพ่อ”

เพราะท่านเป็นคุณพ่อ ของอาจารย์ศรีศักดิ์

ตอนนี้ อยู่ระหว่าง กำลังชิงตำแหน่งอธิบดีกรมศิลปากร

กับ ท่านอาจารย์ ม.จ.สุภัทรดิศ ดิศกุล

ไม่ทราบว่าใครที่จะได้เป็น

เห็นพูดกันว่า คะแนนนิยมพอ ๆ กัน

แต่นั้นเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เราไม่เกี่ยว

พวกเราทั้งหมดพากันไปสำรวจที่

“เวียงหนองล่ม”

ซึ่งต้องวิ่งจากเมืองเชียงแสนประมาณ ๕ กิโลเมตร

แล้วแยกจากทางหลวงเข้าไปอีกประมาณ ๙ กิโลเมตร

ได้พบแต่เพียงคันดินเพียงด้านเดียวทางทิศตะวันตก เท่านั้น

หลังจากนั้น ได้เดินทางต่อไปยัง

"เวียงมโนราห์"

ระหว่างทางได้แวะบ้านชาวเชียงแสนเดิม อายุราว ๙๑ ปี

คุณสมจิตร เรืองคณะ หัวหน้าหน่วยศิลปากร เชียงแสน

บ้านเดิมอยู่แถวอู่เรือพระราชพิธีในคลองบางกอกน้อย

แต่ย้ายมาอยู่ที่เชียงแสนหลายปี

จนอู้คำเมืองได้

ได้อู้กับยายคนนั้น แกฟังไม่ออก

ต้องอธิบายกันนาน

เพราะยายคนนี้ย้ายออกมาจากเมืองเชียงแสนนานแล้ว

ภาษาใหม่แกจึงฟังไม่ค่อยเข้าใจ

ครั้นจะหาเทปไปอัดก็ไม่ทันการณ์แล้ว

จึงได้แต่เพียงถ่ายรูปบ้าน

ซึ่งดูเป็นแบบพื้นเมืองสมัยที่ยายอยู่มาตั้งแต่ต้น ไว้ได้เท่านั้น

เราพากันขึ้นไปไหว้ พระบน "ดอยกู่แก้ว"

บ้านป่าสักหลวง

และรับประทานอาหารกลางวันกันที่บนนั้น

หลังจากนั้น จึงเดินทางต่อไปสำรวจ "เวียงมโนราห์"

ได้พบแต่เพียงแนวสันกำแพงและคูเมือง ไม่มากนัก