บันทึกบางตอน
จากการไปขุดตรวจพื้นที่หลังหอสมุดแห่งชาติ
จังหวัดนครศรีธรรมราช
นำโดย อาจารย์ พิสิฐ เจริญวงศ์
"การถกเถียงกันในทางโบราณคดี คือ
การทำให้วิชาการกว้างขวาง ก้าวหน้า
เหตุการณ์ใด ๆ ที่เกิดขึ้นในอดีต
เป็นเหตุการณ์ที่ไม่มีผู้ใดในสมัยปัจจุบัน จะเข้าไปถึงได้
เพราะเป็นเหตุการณ์ที่ผ่านมาแล้วหลายยุคหลายสมัย
ข้อแม้ต่าง ๆ ก็มีมากมายจนเหลือคณานับ
แล้วแต่ว่า ใครจะอ้างอย่างใดออกมาก็ได้
เป็นการถูกทั้งสิ้น....ไม่ผิด
ขึ้นอยู่กับเหตุผลของแต่ละคน ว่า
สมควรที่จะเชื่อถือได้หรือไม่เท่านั้น
ไม่ได้มีการบังคับให้เชื่อกันเลยทีเดียว
สิ่งต่างๆ ที่กล่าวขึ้นมาเป็นเพียงสมมุติฐาน
ที่อาจถูกหรือผิดได้
เหมือนกับหมอดูโชคชะตาราศี
ที่อาจจะถูกหรือผิดได้เช่นเดียวกัน
การขุดค้นหรือได้พบหลักฐานใหม่ ๆ แต่ละครั้ง
เป็นการค้นหาข้อมูล ที่จะมาส่งเสริม
เหตุผลในการวิเคราะห์ให้มากยิ่งขึ้น
เป็นวิชา “สถิติ” หรือเป็น “มัธยฐาน”
หากไม่เชื่อใน "มัธยฐาน" ที่ตั้งไว้แล้ว
ก็แทบจะไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่จะต้องศึกษากันต่อไปอีก
เพราะความคิดจะกระเจิดกระเจิงไป
ไม่มีระเบียบแบบแผน
ใช้แต่อารมณ์ของตนเองเป็นผู้บงการให้เป็นไป."
บันทึกชีวิต
วันเสาร์ที่ ๑๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๑๕
พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ นครศรีธรรมราช
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น