ช่วงเวลากรุงแตก พ.ศ.๒๓๑๐
คุณหญิงหม้าย "สา" อายุ ๓๘ ปี
กับบุตรชายคนโต อายุ ๒๑ ปี (อาจแยกเรือนไปแล้ว)
จะต้องพา
ลูกชายคนที่๒ (บุญเมือง) อายุ ๑๔ขวบ
ลูกชายคนที่ ๓ (ทองจีน) อายุ ๑๐ ขวบ
และลูกสาวคนเล็ก (ทองคำ)
คนที่ ๔ อายุ ๖ ขวบ
รวมทั้งบ่าวไพร่ หนีออกจากพระนครศรีอยุธยา
ไม่มีหลักฐานการลี้ภัยออกนอกพระนครศรีอยุธยา
นอกจากวิธีเดียวกับที่
"จดหมายเหตุกรมหลวงนรินทร์เทวี" บันทึกไว้ คือ
“กวาดครัวผ่อนหย่อนสายเชือกให้ลงตามช่องใบเสมา
ประตูเมืองไม่เปิดให้ออกกลางคืน”
แล้วหลบหนี ซ่อนตัวให้พ้นจากสายตา
กองตระเวนของพม่า ที่รายล้อมอยู่รอบกรุง
ล่องลงมาตามแม่น้ำเจ้าพระยา.
เมื่อ น้องชายทั้งสองผิดใจ จะรบกัน
ก็เข้ามาปลอบและห้ามปราม
เล่าให้ฟังถึงความหลัง
ที่เคยเป็นทุกข์ร่วมกันมาเมื่อครั้งกรุงแตก
แล้วก็พากันร้องไห้ กลับมาคืนดีกันดังเก่า.
สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากรมพระเทพสุดาวดี (สา)
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช (ทองด้วง)
สมเด็จกรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาท (บุญมา)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น