ชีวประวัติ ปี ๒๕๒๔
"ไปอบรม ที่อินโดนีเซีย"
วันอังคารที่ ๗ เมษายน พ.ศ.๒๕๒๔
ตอน...วัดเมาสปะหิต [Pura Maospahit]
การบูรณะโบราณสถานประเภท "อิฐ"
ที่เรียงแบบแนบสนิทเป็นเนื้อเดียวกัน
แผนการเดินทางในบาหลี วันนี้
ไม่มากและเดินทางไกลเหมือนเมื่อวาน
รายการแรกที่ไปชม คือ
วัดเมาสปะหิต [Pura Maospahit]
ซึ่งเป็น "วัด" หรือ "ปุระ"ฮินดูแบบบาหลี
สิ่งก่อสร้างในวัด สร้างขึ้นด้วย "อิฐ"
ของอาณาจักรมัชปาหิตในพุทธศตวรรษที่ ๑๙
ดังนั้น จึงเป็นวัดสร้างด้วยอิฐ
ที่เก่าแก่ที่สุดในเดนปาซาร์ บาหลี
ตามประวัติศาสตร์ของวัดเมาสปะหิต
ที่ได้จาก พงศาวดาร วงยาห์ดาเล็ม( Babad Wongayah Dalem)
ได้กล่าวถึงเรื่องราวของ
ศรี กูโบอิวา (Sri Kbo Iwa ) สถาปนิก
ได้ออกแบบและสร้างวัดนี้ มีชื่อ ในพงศาวดาร ว่า
"วัดราราสเมาสปาหิต [Candi Raras Maospahit]
ในปี มหาศักราช ๑๒๐๐ ( พ.ศ.๑๘๒๑ )
การสร้างศาสนสถานแห่งนี้
สร้างขึ้นในรูปแบบ “ปัญจะมณฑล ( Panca Mandala )
โดยเมรุ หรือ สิ่งก่อสร้างที่อยู่ตรงกลาง
เปรียบเหมือนภูเขา(เขาพระสุมรุ)
ที่มีความสำคัญและศักดิ์สิทธิ์สูงสุด
จึงเป็นที่มาของ ชื่อ Pura Maospahit
และเป็นเพียงแห่งเดียวในบาหลี
เป็นจังหวะดีที่กำลังมีการบูรณะโบราณสถานที่ทำด้วยอิฐ
ลักษณะเหมือนการเรียงอิฐ
ที่ "ปราสาทเมืองต่ำ" หรือ ปราสาทสร้างด้วยอิฐ
สมัยใกล้เคียงกันทั้งในเขมรและไทย
ในช่วงเวลาก่อนพุทธศตวรรษที่ ๑๖ ขึ้นไป
จึงทำให้คิดได้ ถึง กรรมวิธีในการสร้าง
และ วิธีการบูรณะ โบราณสถานประเภทนี้
โดยใช้อิฐกับอิฐฝนกัน
และใช้น้ำสลิปที่เกิดจากการฝนของอิฐ
ซึ่งอาจเพิ่มผงปูนลงไปช่วย
เพื่อให้ อิฐก้อนต่อก้อน
เชื่อมกันสนิทเหมือนเป็นก้อนเดียวกัน
ด้วยเหตุนี้ จึงสามารถนำมาเปรียบเทียบ
ถึงวิธีการก่อสร้างโบราณสถานประเภทอิฐ
ที่เรียงกันแนบสนิท
ได้เป็นอย่างดี.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น