ชีวประวัติ ปี ๒๕๒๖
นักโบราณคดี พระนครศรีอยุธยา
ตอน...อาชีพหลัก ๒...รบกับวัว-ควาย
วันอาทิตย์ที่ ๑๒ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๒๖
เช้าไปเซ็นชื่อทำงาน
เพราะไม่อยากตกเป็นปัญหาของสังคม
จนถึง "ต้องฆ่าตัวตาย"
แบบนักโบราณคดี คนก่อน (กาญจนา)
หรือไม่ก็อาจต้อง "ลาออก" ก่อนจะถูก "ไล่ออก"
เพราะมาสาย หรือ ขาดราชการ เกินที่ราชการกำหนด
เป็นการปฏิบัติที่เข้มงวดเฉพาะกลุ่ม
ใกล้เที่ยง “เจริญ” หัวหน้าคนงาน มารายงาน
เรื่อง "คนเอาวัวควายเข้าไปเลี้ยงในเขตโบราณสถาน"
กัดกินต้นไม้เสียหาย
เราต้องไปสั่งให้ คนงาน
ต้อนจับ จะเอาไปโรงพักเป็นการขู่
แล้วให้กลับมาทำสัญญาง่าย ๆ ที่หน่วยฯ ว่า
"จะไม่บุกรุกอีก"
บ่าย “เจริญ” มารายงานอีกว่า
“โพ” หัวหน้าคนงานอีกกลุ่มหนึ่ง
จะเอายามออกทั้ง ๔ คน
เราไม่เห็นด้วย เพราะรุนแรงเกินไป
จึงไปขออ่านบันทึกเสนอ
เห็นไม่ควรรุนแรงถึงขั้นนั้น เพียงแค่ตักเตือน
และกำชับให้ทำหน้าที่ให้เข้มงวดกว่านี้ ก็พอ
ออกจากสำนักงานไปเดินดูในวัดมหาธาตุ แล้ว
ปีนนั่งร้านขึ้นไปดู
การบูรณะบนยอดปรางค์ "วัดราชบูรณะ"
ภาพประกอบจาก Google เพื่อการเห็นภาพและความเข้าใจ
เช้าไปเซ็นชื่อทำงาน
เพราะไม่อยากตกเป็นปัญหาของสังคม
จนถึง "ต้องฆ่าตัวตาย"
แบบนักโบราณคดี คนก่อน (กาญจนา)
หรือไม่ก็อาจต้อง "ลาออก" ก่อนจะถูก "ไล่ออก"
เพราะมาสาย หรือ ขาดราชการ เกินที่ราชการกำหนด
เป็นการปฏิบัติที่เข้มงวดเฉพาะกลุ่ม
ใกล้เที่ยง “เจริญ” หัวหน้าคนงาน มารายงาน
เรื่อง "คนเอาวัวควายเข้าไปเลี้ยงในเขตโบราณสถาน"
กัดกินต้นไม้เสียหาย
เราต้องไปสั่งให้ คนงาน
ต้อนจับ จะเอาไปโรงพักเป็นการขู่
แล้วให้กลับมาทำสัญญาง่าย ๆ ที่หน่วยฯ ว่า
"จะไม่บุกรุกอีก"
บ่าย “เจริญ” มารายงานอีกว่า
“โพ” หัวหน้าคนงานอีกกลุ่มหนึ่ง
จะเอายามออกทั้ง ๔ คน
เราไม่เห็นด้วย เพราะรุนแรงเกินไป
จึงไปขออ่านบันทึกเสนอ
เห็นไม่ควรรุนแรงถึงขั้นนั้น เพียงแค่ตักเตือน
และกำชับให้ทำหน้าที่ให้เข้มงวดกว่านี้ ก็พอ
ออกจากสำนักงานไปเดินดูในวัดมหาธาตุ แล้ว
ปีนนั่งร้านขึ้นไปดู
การบูรณะบนยอดปรางค์ "วัดราชบูรณะ"
ภาพประกอบจาก Google เพื่อการเห็นภาพและความเข้าใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น