ชีวประวัติ ปี ๒๕๒๖
นักโบราณคดี พระนครศรีอยุธยา
ตอน..ตรวจยามคนเดียว ฤา ไปหลายคน
ผมโดนคำสั่งย้ายลงมาปฏิบัติงาน
พระนครศรีอยุธยา...ไม่ใช่เพราะตั้งใจมา
แต่ถูกบังคับให้มา
เพราะศึกภายในของผู้ใหญ่
ถึงจะอย่างไรก็ตาม
ผมก็เป็นข้าราชการในแผ่นดินนี้ (๒๕๒๖)
ได้ปวารนาตัวเข้ามารับใช้ ด้วยความเต็มใจ
และจริงใจ
เมื่อสั่งให้ผมไปไหน...ผมก็ไป
ไม่เคยขัดขืน หรือ บิดพลิ้วคำสั่ง
ให้ปฏิบัติหน้าที่ตรงไหน
ก็ทำหน้าที่
ที่ได้รับมอบหมายมาให้ดีที่สุด
เท่าที่ความสามารถจะทำได้
ปิดงาน ปิดสมอง เรื่องราวที่ต้องค้นคว้าต่อ
บนปราสาทเขาพนมรุ้ง
ลงมาเปิดสมอง เปิดงานใหม่ ในพระนครศรีอยุธยา
อย่างเต็มสตีปัญญา
แม้งานที่ได้รับมอบหมายให้ทำเป็นเรื่องเป็นราว คือ
"ขุดแต่งปรับปรุงหมู่บ้านโปรตุเกส"
จะยังทำไม่ได้ เพราะ
๑.กำลังอยู่ระหว่างหาข้อมูลเขียนประมาณการ "งบประมาณ"
ที่ "มูลนิธิกุลเบงเกียน ประเทศโปรตุเกส
โอนเงินมาตั้งจ่ายไว้ให้เรียบร้อยแล้ว
และ ๒. เกิดน้ำท่วมสูง ในพระนครศรีอยุธยา
นอกเกาะเมือง ทั้ง เพนียด,คลองสระบัว
และ "บ้านดิน" หรือ "โคกวัดในหมู่บ้านโปรตุเกส"
โดยเฉพาะ "โบสถ์นักบุญเปโตร (ชาวบ้านตั้งให้ )
ผมใช้เวลา ทำงานตามหน้าที่ "นักโบราณคดี"
หน่วยศิลปากร ที่ ๑
ตรวจสอบพื้นที่ขออนุญาต ก่อสร้างอาคาร บ้านพัก
ทั้งบนที่ดิน ของ
สำนักงานที่ดิน,สำนักงานราชพัสดุ
และ ที่ศาสนสมบัติ ของกรมศาสนา
นอกจากหน้าที่ อันเป็นหน้าที่เฉพาะตำแหน่ง แล้ว
ยังทำหน้าที่ ตรวจเวร-ยาม ตอนกลางคืน ด้วย
สมัครใจหรือไม่สมัครใจ
ผมก็ชอบ
ผมเข้าไปตรวจสอบยาม ใน "พระราชวังโบราณ"
เวลากลางคืน บ่อยมาก
เพราะเป็นช่วงเวลา
หลังจากจะต้องเดินทางกลับจากหน่วยฯ (แค้มป์ วัดมหาธาตุ)
ไปพักที่ "คุ้มขุนแผน"
ผมแขวนสร้อยทองคำ หนัก ๒ บาท ๑ เส้น
กับพระสมเด็จวัดบางขุนพรหม (ของคุณตาเฉื่อย)
พระผงทำจากกระดูกผีเจ็ดป่าช้า
วัดโพธิ์ท่าเตียน (ภุชงค์ จันทวิช ไปตามหามาให้ )
และพระคาถา บท "กรณียเมตตสูตร"
ที่ทั้งพ่อผม และ อาจารย์ แสง มนวิทูร
สอนให้สวดอยู่เสมอ เมื่อไปในสถานที่ใดก็ตาม
ผมอุ่นใจในการตรวจ และ
นอนได้ ในทุกสถานที่ของอยุธยา
โดยเฉพาะ เมื่อมีผู้ทักเสมอ ๆ ว่า
"ผมมีเพื่อนมาด้วยหลายคน"
ทั้ง ๆ ที่ "ผมมักไปไหน มาไหน เพียงคนเดียว"
พฤติกรรมผม ไม่เป็นที่ไว้วางใจของคนทางบ้าน
ทั้ง แม่ และ ภริยา
จนในวันจันทร์ ที่ ๒๖ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๒๖
เพื่อความสบายใจของครอบครัว
ผมต้องถอดสร้อยคอทองคำ
ฝากแม่ไว้ที่บ้านฝั่งธนฯ
แล้วจะไปไหน ก็ไปเพียงแต่ตัว
กับเพื่อน ๆ ไร้เงาที่รักของผม.
เป็นสุข และปลอดภัยดีกว่ามี "ทอง"
พระพิมพ์ทำจากกระดูกผีเจ็ดป่าช้า วัดโพธิ์ ท่าเตียน
มหาเปรา พุ่มพงษ์แพทย์
ศจ. ร.ต.ท.แสง มนวิทูร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น