ตามรอยมหาราข ( ๒๓ )
"วัดห้วยหก กับพระพุทธรูป องค์ที่ ๑ (มีจารึก)"
วัดห้วยหก จึงเป็นวัดแรกก้นกระทะของแอ่งเวียงแหง
คุณสันต์ พยายามติดต่อจะขอให้เข้าไป
ดูจารึกที่ฐานพระพุทธรูปองค์หนึ่ง
ภายในห้องกระจกนิรภัย ที่ทำป้องกันไว้อย่างดี
แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ
เพราะกุญแจอยู่ที่กรรมการวัด
เมื่อเปิดสมุดบันทึกดู จึงจำได้ว่า
เคยมาดูแล้วครั้งหนึ่ง กับ คุณณัฏฐภัทร จันทวิช
เมื่อ วันจันทร์ที่ ๑๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๓
“ จากนั้น เลยไปดูพระพุทธรูปอีกวัดหนึ่ง (วัดห้วยหก) แต่ไม่มีกุญแจไขห้องเก็บพระพุทธรูป ดูพุทธลักษณะแล้ว เห็นว่าเป็นพระเก่ารุ่นสร้างเมือง พระพุทธรูปองค์นี้พบในลำน้ำแม่แตง”
อเนกฤทธิ์ อมรชัยพิพัฒน์ ได้เขียนบทความ เรื่อง
“การกำหนดอายุสมัยเมืองโบราณเวียงแหง อ.เวียงแหง จ.เชียงใหม่ จากหลักฐานทางโบราณคดี” ลงในหนังสือดำรงวิชาการ,๒๕๕๖
ตอนหนึ่ง เกี่ยวกับการวิเคราะห์พระพุทธรูปมารวิชัย วัดห้วยหก ว่า
“เป็นพระพุทธรูปมีจารึกที่ฐาน
แต่ระบุปีที่สร้างไม่ชัดเจนว่า
อาจจะเป็น พ.ศ.๑๙๙๔ หรือ พ.ศ.๒๐๕๔ หรือ ๒๑๑๔
(ฮันส์ เพนธ์,พรรณเพ็ญ เครือไทย และ ศรีเลา เกษพรหม,๒๕๓๖.)"
เมื่อนำการวิเคราะห์ตัวจารึก ของ ฮันส์ เพ็นธ์
นำมาพิจารณาประกอบกับ
พระพุทธรูปสำริด พระองค์อวบอ้วน
พระพักตร์อูม รัศมีเป็นต่อมบัวตูม
สังฆาฏิ เป็นสันปลายเป็นเขี้ยวตะขาบอยู่เหนือพระถัน
กระทำปางมารวิชัย
ประทับนั่งขัดสมาธิเพชร
บนฐานบัวกลีบใหญ่มีเกสร เหนือแท่นเหลี่ยมซ้อนกัน ๒ ชั้น
สันนิษฐานโดยตัวอักษรจารึกและพุทธศิลป์ แล้ว
พระพุทธรูปองค์นี้ เป็นลักษณะศิลปะแบบเชียงแสน ( ยุคสมัยล้านนา ) กำหนดอายุ อยู่ระหว่าง พุทธศตวรรษที่ ๒๑ - ๒๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น