บทสรุปอายุวัดภูผาเบิก สงขลา ๒ แหลมสน

 "สทิง สิงขร สงขลา"

๒๔ - ๒๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๖๕

ตอน : บทสรุปอายุวัดภูผาเบิก 

จากหลักฐานทั้งเอกสารชั้นต้น 

และโบราณสถาน โบราณวัตถุแล้ว ทำให้สันนิษฐานได้ว่า 

หลังจากเมืองสงขลา ๑ (สิงขรนคร )

ถูกทำลายลงในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช แล้ว 

ประชากรส่วนหนึ่งได้อพยพย้ายมาตั้งเมืองสงขลา ๒ (แหลมสน) 

อาจะมีการสร้างวัดในพระพุทธศาสนาขึ้น 

โดยชาวไทย-จีน 

ต่อมา วัดนี้ได้ถูกทิ้งร้างไป 

แต่ยังคงเหลือ พระพุทธรูปปูนปั้น ไทย-จีน ๒ องค์  

เมื่อมีการปรับที่ และสร้างวัดภูผาเบิก ขึ้นใหม่ 

มี พระครูนวน เจ้าคณะแขวง 

เป็นเจ้าอาวาส รูปแรกในสมัยรัชกาลที่ ๕ 

โดยมีหลักฐาน พระประธานห่มจีวรมีรอยจีวรเสมือนจริง 

และการสร้างอาคาร และบันไดแบบตะวันออก 

ซึ่งกำลังเป็นที่นิยมอยู่ในสมัยนั้น 

( ก่อน ร.ศ.๑๒๕ ( พ.ศ.๒๔๓๙  ปีที่ ๒๙ ในสมัยรัชกาลที่ ๕ ) 

พระครูนวนเจ้าอาวาสรูปแรก 

มรณภาพไปเมื่อใดไม่ปรากฏหลักฐานให้สืบค้น 

ต่อมาอีก ๑๖ ปี มีหลักฐาน

เอกสารรายงานการเสด็จตรวจการณ์คณะสงฆ์ ในมณฑลปักษ์ใต้ พ.ศ.๒๔๕๕ (ปีที่ ๓ ในรัชกาลที่ ๖ ) กล่าวถึง 

“ วัดคิรีวนาวาส อีกชื่อหนึ่งว่า “วัดตก” พระปลัดมี เป็นเจ้าอาวาส ๑ 

วัดภูผาเบิก มี “พระช่วย” เป็นเจ้าอาวาส๑”  

ดังนั้น “พระช่วย” 

จึงน่าจะเป็นเจ้าอาวาส รูปที่ ๒ 

(ของวัด ที่ยังไม่ได้ชื่อ ว่าเป็น “วัดตก”ดังปัจจุบัน ) 

และเช่นเดียวกัน อีก ๒๒ ปี ต่อมา 

ได้ปรากฏหลักฐาน จารึกหน้ากุฎิเจ้าอาวาส ว่า 

“กุฎินี้ พระอธิการ ทอง พร้อมพุทธบริษัท 

ได้ปฏิสังขรณ์ขึ้น พ.ศ.๒๔๗๗ ( ปีที่ ๑๐ ในรัชกาล ที่ ๗ ) 

เดือน ๙ รวมเงินใช้จ่าย ๔๐๐๐ เศษ ฯ  

ดังนั้น พระอธิการทอง 

จึงเป็นเจ้าอาวาส รูปที่ ๓ ของ วัดภูผาเบิก  

วัดภูผาเบิก มีความเจริญและความเสื่อมไปตามกาลเวลา 

ทั้งนี้สุดแล้วแต่ เจ้าอาวาส

จะมีบารมีมากน้อยเพียงใดเท่านั้น.

พระพุทธรูปไทย-จีน สมัยอยุธยา

(พ.ศ.๒๒๒๓ - พ.ศ.๒๓๑๐)

วัดภูผาเบิก เมืองสงขลา๒(แหลมสน)

พระประธานในพระอุโบสถ วัดภูผาเบิก

เมืองสงขลา ๒ (แหลมสน) สมัยรัชกาลที่ ๕

ศาลาการเปรียญ วัดภูผาเบิก เมืองสงขลา ๒ (แหลมสน)

สร้างสมัยรัชกาลที่ ๕

บันไดทางขึ้น พระอุโบสถ วัดภูผาเบิก เมืองสงขลา ๒

(แหลมสน) สร้างสมัยรัชกาลที่ ๕

กุฎิเจ้าอาวาส วัดภูผาเบิก ปฎิสังขรณ์ พ.ศ.๒๔๗๗

สมัยรัชกาลที่ ๗