แนวความคิดที่คิดว่าตัวเองชอบ ความขัดแย้งในกลุ่มนักศึกษา

 อัตชีวประวัติ ปฏิพัฒน์ (วัชรินทร์)

เมื่อแรกรับราชการ ปี ๒๕๑๖

ตอน : แนวความคิดที่คิดว่าตัวเองชอบ

ความขัดแย้งในกลุ่มนักศึกษา 

ที่อาจมีผลสืบเนื่องต่อมาจนถึง ในระบบการทำงาน ได้เช่นเดียวกัน

คือ ความเคารพศรัทธา และเชื่อถือในความเป็นครูบาอาจารย์

เช่นเดียวกับการเรียนโบราณคดี

การที่นโยบายของคณบดี มุ่งที่จะสอนโบราณคดีออกมาในรูปของประวัติศาสตร์ศิลป์ นั้น

ข้าพเจ้าคิดว่า...นั้นก็เป็นแนวทางหนึ่ง

ที่จะนำไปสู่ความเป็นโบราณคดีได้  

และคิดว่า ไม่ว่าใคร ๆ ก็ตามที่สั่งสอนข้าพเจ้า ๆ ถือว่า 

ทุกท่านเป็นผู้ให้แนวทาง 

หรือให้ข้อมูลทางโบราณคดีแก่ข้าพเจ้าทั้งสิ้น 

ไม่ว่าจะเป็นท่านอาจารย์ทั้งหลาย  

หรือ ใคร ๆ ก็ตาม แม้แต่ คนขับรถ  

เพราะตัววิชาความรู้ที่ข้าพเจ้าได้ 

มิได้อยู่กับตัวบุคคลเหล่านั้นโดยตรง 

มันอยู่ที่ความคิดเห็นของแต่ละคน 

ซึ่งดำเนินกันมาคนละแนวทาง 

เหมือนกับถนนสายต่าง ๆ ที่มุ่งมาสู่ส่วนรวมแห่งหนึ่ง 

อันเป็นประดุจที่รวมแห่งถนนทุกสาย 

คือ "วงเวียน" หรือ "จุดรวมของถนน"

หรือ ความรู้ในสมองความคิดของแต่ละบุคคล 

และ มิใช่จะเป็นการถูกต้องเหมือนกันหมด 

เพราะบนถนนและเส้นทางของความคิด 

ถนนบางสายอาจผ่านสลัม 

ถนนบางสายอาจผ่านตึกรามบ้านช่องใหญ่โต 

ซึ่งมีลักษณะที่แตกต่างกันไปตามแต่ละบุคคล 

ตามแต่ละแห่งสถานที่ 

เราเป็นผู้ที่อยู่ตรงกลาง 

เป็นจุดศูนย์กลางของที่มาของถนนเหล่านั้น  

เป็นผู้ที่มองเห็นแนวทางของบุคคลเหล่านั้นโดยตลอด  

หากเราไม่มีใจอคติไปในทางใดทางหนึ่งโดยเฉพาะแล้ว  

นำเอาลักษณะ และ แนวความคิดของแต่ละคน

มาผนวกรวมกันเข้า 

เราก็จะได้ข้อมูลมาหลาย ๆ แบบ 

ทำให้เรารู้จักคิด รู้จักทำ รู้จักข้อดี รู้จักข้อเสีย ฯลฯ 

ซึ่งนั้นแหละคือลักษณะของศิษย์ที่ดี 

ของศิษย์ที่ใฝ่ในวิชาความรู้

มากกว่าจะมุ่งไปในทางสะดวกสบาย 

ในความสนุกสนาน 

หรือ ในทางการเมือง 

และนี้แหละ คือ 

ความคิดในการเรียนวิชาโบราณคดีของข้าพเจ้า 

ซึ่งไม่ทราบว่าจะมีผู้ใดคิดเช่นเดียวกับข้าพเจ้าหรือไม่ ?

บันทึกไว้ เมื่อ 

วันอังคารที่ ๖ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๑๖

ห้องทะเบียน พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร