อุทาหรณ์ ที่ควรจดจำ อัตชีวประวัติ ปฏิพัฒน์ (วัชรินทร์)
เมื่อแรกรับราชการ ปี ๒๕๑๖
วันอังคารที่ ๙ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๑๖
ไปถ่ายรูปโบราณวัตถุ ที่บ้านท่านเอ อีก
แต่สถานการณ์วันนี้ ดูจะไม่ปลอดโปร่งเหมือนวันก่อน
แม้ว่า เราจะขึ้นทะเบียน เป็นโบราณวัตถุประเภท ข.
ได้มากมายสักเพียงใด ก็ตาม
หลังจาก พี่บี นำของที่ขอยืมไป มาส่งคืนให้
และ พูดเกริ่นถึง การจะขอยืมของดี ๆ หลายชิ้น
เข้าพิพิธภัณฑ์ (พูดง่าย ๆ คือ “ยึด”)
ท่านเอ ผู้ใหญ่ผู้ทรงคุณวุฒิ จึงเริ่มพูด
แสดงปฏิกิริยา "จะไม่ยินยอม" โดยอ้างว่า
“ตนเป็นเจ้าของที่แจ้ง และ ยินยอมให้
กรมศิลปากร กระทำการทุกอย่างทุกประการแต่โดยดี
ตลอดทั้งยังยกสิ่งของหลายอย่างหลายรายการให้กับพิพิธภัณฑ์
โดยมิได้คิดมูลค่าใด ๆ ทั้งสิ้น
ซึ่งนับว่า การกระทำของท่าน "แฟร์" ที่สุด
เท่าที่นักสะสมของเก่าจะกระทำได้
และ ไม่มีใครที่ไหนจะมีน้ำใจดีเท่าท่านอีกด้วย
ท่านอ้างเหตุผลต่าง ๆ นานา ให้ฟัง
ซึ่งเหมือนกับเป็นการทวงบุญคุณ
เราเองก็เถียงไม่ออก
เพราะ "กินของเขาเข้าไปแล้ว รับของเขาไปแล้ว"
ทุกอย่างจึงมีแต่เสียเปรียบ
พึงจดจำเล่ห์เหลี่ยมนี้ ไว้เป็นอุทาหรณ์ประจำใจเถิด.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น