ตามรอย อาจารย์ ศจ.ร.ต.ท.มหาแสง มนวิทูร ไปเหนือ

วัตรปฏิบัติ บางวัน ในการเรียนโบราณคดี รอบสอง

ตอน : "ตามรอย อาจารย์ ศจ.ร.ต.ท.มหาแสง มนวิทูร ไปเหนือ"

ด้วยเหตุ ที่ อาจารย์ แสง มนวิทูร

ได้เข้ามาปรารภกับ อาจารย์ คงเดช ประพัฒน์ทอง

เรื่อง ต้องการจะขึ้นไปเมืองเหนือ

เพื่อ ไปเยี่ยมเยือนสถานที่ต่าง ๆ

ที่ อาจารย์ แสง เคย ใช้ชีวิตอยู่เมื่อครั้งยังรับราชการ

เป็นนายตำรวจ อยู่ที่ โรงพักอำเภอเชียงแสน

เป็นปลัดอำเภอ ที่ อำเภอเวียงป่าเป้า

และสุดท้าย ได้ไปซื้อที่ ปลูกบ้าน

ทำสวนอยู่ที่อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย

อาจารย์ คงเดช ประพัฒน์ทอง จึงทำโครงการ

ไปศึกษาประวัติศาสตร์ล้านนา ขึ้น

กำหนด ระหว่างวันที่ ๙ เมษายน - ๑๕ เมษายน พ.ศ.๒๕๑๖

โดย มี อาจารย์ แสง มนวิทูร เป็นที่ปรึกษา,

อาจารย์คงเดช ประพัฒน์ทอง เป็นหัวหน้าโครงการฯ

อาจารย์สันติ เล็กสุขุม เป็นผู้ช่วย

รวมทั้งมีนักศึกษาจำนวนหนึ่ง ไปด้วย

ใช้รถแลนด์โรเวอร์ของคณะโบราณคดี เป็นพาหนะ

โดยมี พี่เจริญ เป็นพนักงานขับรถ

วันจันทร์ที่ ๙ เมษายน พ.ศ.๒๕๑๖

ออกเดินทางจากคณะโบราณคดี ไปเป้าหมายสุดท้าย อยู่ที่อำเภอ เชียงแสน จังหวัดเชียงราย

อาจารย์แสง มนวิทูร เคยรับราชการเป็นหัวหน้าโรงพัก

อยู่ที่โรงพักเชียงแสน อำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย

อาจารย์เล่าให้ฟัง

เป็นเรื่องราวแถมแนวความคิดแบบของอาจารย์ ว่า

"ครั้งหนึ่ง อาจารย์แสง ไปซื้อสุ่มจะมาคลอบไก่ ที่บ้านพัก

สมัยนั้น รถประจำตำแหน่งของอาจารย์ คือ

รถจักรยานสองล้อ

เมื่อไปซื้อซุ่มไก่ได้มาแล้ว

จะต้อง เอากลับมาใช้ที่โรงพัก

อาจารย์ จะตั้งคำถาม ๆ ว่า

“คุณ รู้ไหม ว่า ผมนำสุ่มไก่

และ ถีบจักรยานกลับมาโรงพัก ด้วยวิธีใด ?

สุดท้าย อาจารย์ ก็เฉลยว่า

“ ผมก็เอาสุ่มคลอบหัวผม

แล้วผมก็ปั่นจักรยานกลับจากตลาดมาโรงพักได้

ไม่เห็นจะยากเลย”

กับอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อ อาจารย์ เห็น

“โรงพัก สถานที่ทำงานของอาจารย์

ด้วยความสุขของชายชรา ที่ได้กลับมาเห็นที่ทำงานเก่า

อาจารย์แสงเล่าว่า ...

ครั้งหนึ่งเมื่อน้ำท่วมเมืองเชียงแสน

น้ำท่วมสูงขึ้นมาเรื่อย ๆ จนถึงโรงพัก

ผู้คนพากันอพยพเคลื่อนย้ายไปอยู่ในที่ดอนกันหมด

ผมเป็นตำรวจ จะต้องรับผิดชอบต่อหน้าที่

ผมก็ต้องอยู่ประจำที่โรงพัก

จะให้หนีหรือทอดทิ้งไปได้อย่างไร

อาจารย์เล่าว่า เมื่อน้ำมันสูงขึ้นมาถึงพื้น

ผมก็ขึ้นไปอยู่บนโต๊ะ

เมื่อมันสูงขึ้นมาอีก จนอยู่ในห้องของโรงพักไม่ได้

ผมก็ขึ้นไปอยู่บนหลังคา

แต่มันท่วมไม่ถึงหลังคา

ผมก็นั่งเป่าขลุ่ยอยู่บนหลังคาอย่างเป็นสุข

จนน้ำมันแพ้ลดลงไป

ผมก็ลงมาตามน้ำ ไม่เห็นจะเดือดร้อนกระไร

หน้าที่ก็ไม่เสียหาย

จำไว้ "มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ ต้องทำหน้าที่ให้ถึงที่สุด"

สถานีตำรวจภูธรใหม่ บริเวณโรงพักตำรวจเชียงแสนเก่า