ตอน : ความสงบเย็นในดินแดนร้อน
วันพุธที่ ๑๗ เมษายน พ.ศ.๒๕๑๔
วันนี้ มีเฮลิคอปเตอร์ จากลพบุรี
มาส่งปาท่องโก๋ ให้คณะนักศึกษาโบราณคดี ที่วัดซับจำปา
แต่ก่อนฮอฯ จะลง
ทำเอาหลายคน ที่กำลังทำกิจกรรม
อยู่ในห้องน้ำเงยหน้าไม่ขึ้น
เพราะหลังคาห้องน้ำเปิดโล่ง
อาจารย์ วีรพันธ์ มาไลยพันธ์
ขึ้นเครื่องเฮลิคอปเตอร์ ถ่ายรูปบริเวณ Site
ส่วนข้าพเจ้ากับพวกทำผัง
ไปทำที่ Site ประวัติศาสตร์
พบเศษเครื่องภาชนะดินเผาอีก
ได้ สเก็ต(skete ) รูปโบราณวัตถุที่พบไว้บางชิ้น
เมืองโบราณแห่งนี้
อยู่ในเขตที่ดิน และบ้านพัก(ชาวไร่)ชั่วคราว
ของเจ้ากรมการคลังทหารอากาศ
ในบริเวณเมือง ถือเป็น site ขนาดใหญ่ พอสมควรทีเดียว
แต่บริเวณอาจจะโล่งกว้างเกินไป
และแดดก็ร้อนจัดด้วย
แต่ถึงกระนั้น การขุดค้นก็จะได้ผลลัพธ์ที่น่าพอใจมาก
เพราะมีเนินที่เป็นสถูปอยู่ ๓ เนิน
กับอีกเนิน หนึ่ง ชาวบ้านเรียก “เนินพระนอน”
เพราะแต่ก่อนเคยมีคนเห็นพระนอนผุดขึ้นมา
แต่แล้วก็หายไป
ไม่เคยมีใครได้ไปเป็นสมบัติ
แต่ลักษณะของเนินตอนนี้
ถูกแทร๊กเตอร์ขุดไถไปจนเกือบจะราบแล้ว
หลังจากที่ได้เดินสำรวจบริเวณเนินดินที่ ๔
พบเศษภาชนะดินเผามากมาย
กระดูก แวดินเผา และเครื่องเหล็กที่ทำเป็นห่วง
นอกจากนั้น ยังพบเครื่องมือหิน จำพวกหินบด
และอื่น ๆ ที่ไม่ทราบชัด
ซึ่งเจ้าของไร่เก็บไว้อย่างมากมาย
กลางคืนกลับมานอนเฝ้าวัด
เพราะพระท่านไปสวดมนต์เย็นหมด
อากาศเย็นสบายดี
มีเสียงรบกวนจากหมาบ้างเล็กน้อย
แต่ก็ไม่ทำให้วุ่นวายนัก
เด็กวัดตัวน้อย ๆ มาผูกมิตร
ตีสนิทและนอนเป็นเพื่อนอยู่ด้วย
แม้จะมีความรู้ไม่มากนัก
หากแต่มีน้ำใจอันเปี่ยมไปด้วยมิตรภาพอันสูงส่ง
ให้ผลสะท้อนอันรุนแรงต่อผู้ได้รับความเป็นมิตรอย่างเต็มปีติ
และ ความโอบอ้อมอารีแห่งชาไร่ชาวป่า
ด้วยหน้าตาอันยิ้มแย้ม
ทำให้ความหฤโหดแห่งดินแดนโจรเหือดหายไปได้
ประดุจความสงบและความร่มเย็นของดินแดนอันไร้ทุกข์ ฉะนั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น