หลักฐานจีน จาก "หมิงสือลู่ - ชิงสือลู่"
หลักฐานการขึ้นครองราชย์ ของกษัตริย์
“พระนครทวาราวดีศรีอโยธยา”
ที่ปรากฏใน หนังสือ “ลู่-ชิงสือลู่”
ความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างสยาม-จีน
เมื่อ “หงหวู่ พระเจ้ากรุงต้าหมิงผู้ใหญ่
หรือ สมเด็จพระจักรพรรดิ "หงอู่" หรือ "จูหยวนจาง"
จักรพรรดิพระองค์แรกแห่งราชวงศ์หมิงของจีน
ขึ้นครองราชย์ ๒๓ มกราคม พ.ศ.๑๙๑๑ ( ค.ศ.1398)
มีรับสั่งให้ "หลี่จงจิ้น" เป็นทูตไปยังประเทศสยาม (เซียน)
เมื่อวันที่ ๒๖ สิงหาคม พ.ศ.๑๙๑๓
เพื่อแจ้งการขึ้นครองราชย์ของพระองค์
และ สถาปนาราชวงศ์ใหม่
ในครั้งนั้น “สมเด็จเจ้าพระยา” (ซานเลี่ยเจาผีหยา)
หรือ สมเด็จพระบรมราชา (ธิราชที่ ๑)
ได้ส่ง "เจ้าอินทรกุมาร"
ติดตามคณะทูตจีนกลับไปที่หนานจิง
และได้เข้าเฝ้าถวายเครื่องราชบรรณาการแด่พระเจ้ากรุงจีน
เมื่อวันที่ ๓๐ ตุลาคม พ.ศ.๑๙๑๔
พร้อมกับแจ้งการเปลี่ยนรัชกาลใหม่ เช่นเดียวกัน
(สมเด็จพระบรมราชาธิราช (ที่๑) ครองราชย์ พ.ศ.๑๙๑๓ )
ในครั้งแรก หมิงสือลู่ ยังคงคำ "สยาม (เซียน)" ไว้
นั่นหมายความว่า
ราชวงศ์หมิงต้องการส่งทูตไปยังรัฐที่มีชื่อว่า "สยาม"
และเมื่อสมเด็จเจ้าพระยา
ทรงส่งทูตไปเมืองจีนครั้งที่สอง
ซึ่งเข้าไปเฝ้าพระเจ้ากรุงจีนที่หนานจิง
เมื่อวันที่ ๙ มกราคม พ.ศ.๑๙๑๕
นามประเทศสยามได้เปลี่ยนไปเป็น
“เซียน-หลัวหู” หรือ สยาม -ละโว้ ไปแล้ว
"เซียม" หรือ "สยาม" ในที่นี้ น่าจะหมายถึง "สุพรรณบุรี"
และ "ละโว้" คือ กษัตริย์จากเมืองละโว้เดิม
ที่เปลี่ยนเป็น "พระนครศรีอยุธยา" แล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น